Bu öldürücü hastalığın devası, tevhide ters düşen bu hastalığa müptela olmasının cehaletinden ve kalbinin Yüce Allah'tan gaflette olmasından kaynaklandığını bilmesidir.

Dolayısıyla evvela Rabbinin birlemeyi (tevhidi) ve onun sünnetini (ilâhî sünneti) bilmeli, sonra kalbini diğer şeylerle sürekli meşgul olmaktan alıkoyacak zahîri ve bâtınî ibadetleri yapmalı, bu aşk halini kendisinden alması için Allah'a sığınıp yalvarmalı, kalbiyle O'na (c.c.) yönelmeye çalışmalıdır. Onun ihlâstan, niyetini sırf Allah (c.c.) rızası kılmaktan daha faydalı bir ilacı yoktur.

Yüce Allah'ın kitabında belirttiği ilaç da budur:

"Böylece biz kötülüğü ve fuhşu ondan (Yûsuf'tan) çevirmek istedik; çünkü o, ihlasa erdirilmiş (seçkin) kullarımızdandı." (Yûsuf, 24)

Yüce Allah burada ihlası sebebiyle Yusuf'tan (a.s.), "aşk" kötülüğünü, ve "fuhuş" hareketini yapmaktan -çevirdiğini haber vermektedir. Çünkü kalp ihlaslı olur, yaptıklarını sırf Allah için yaparsa maddî aşk ona yol bulamaz. Çünkü o ancak boş kalbe girebilir.

Nitekim şair şöyle der:

Aşk nedir bilmezken bana aşk geldi

Boş kalbi yakaladı ve onda yerleşti.

Akıllı kimse bilmeli ki akıl ve şeriat faydalı şeyleri elde etme ve ondan bol bol almayı, zararlı şeyleri de yok etmeyi emreder.

Dolayısıyla, akıllı birisine fayda ve zararı bulunan bir şey sunulduğunda onun şu iki şeyi yapması icap eder. Bunların:

1 - Birisi ilmî

2 - Diğeri amelîdir.

- Bilgiyle (ilimle) ilgili olanı yarar ve zarardan hangisinin çok olduğunu öğrenmesi,

- Amelî olan da bunlardan kendisi için en yararlı olanını seçip yapmasıdır.