Bir sorun var. O da şu:

Müşriğin gayesi Yüce Rabb'e saygı ve tazimde bulunmaktır. Ona göre Rab çok büyük olduğundan huzuruna ancak krallarda olduğu gibi aracılar ve vasıtalar aracılığıyla girmek icap eder. Dolayısıyla müşrik yüce Rabb'ı küçümsemeyi ve alçaltmayı değil, ona saygıyı kastetmiştir.

Müşrik şöyle der:

"Ben bu aracılara beni Allah'a yaklaştırsınlar, O'na götürüp yanına soksunlar diye ibadet ediyorum, maksadım bu. Bunlar birer vasıta ve aracı"

Hâl böyleyken bu kadar şey neden Allah'ın (c.c) öfke ve gadabına, onu cehenneme ebedi olarak koymasına kanlarını, hanımlarını ve mallarını (tevhid ehline), helâl saymasına sebep oluyor?

Bu soru şu soruyu doğurur:

Acaba Yüce Allah'ın kendisine aracılar ve vasıtalar yoluyla yaklaşılmasını meşru bir yol olarak koyması aklen mümkün müdür ve dolayısıyla bunun haram olduğunun biz (aslında aksi de mümkün iken) şeriattan mı öğrendik?

Yoksa bu aklen ve fıtratan çirkin bir şeydir ve hiç bir şeriatın bunu meşru kılması imkansız mıdır?

Bu günahın diğerlerinin aksine affedilmez olmasındaki sır nedir?

Zira Yüce Allah:

"Allah kendisine eş koşulmasını bağışlamaz, onun dışındakileri dilediği kişi için bağışlar" (Nisa, 48) buyuruyor.

Bu soruyu düşün cevap için kalbini ve zihnini topla.

Önemsememezlik yapma !!!;

Çünkü müşriklerle muvahhidler, Allah'ı bilenlerle O'ndan cahil olanlar, cennetliklerle cehennemlikler arasındaki fark bununla ortaya çıkar.