Bakışlara gelince; o şehvetin elçisi ve öncüsüdür. Onu korumak ırzı korumanın temelidir. Bakışlarını serbest bırakan kişi kendisini helak uçurumlarının kenarına götürmüştür.

Rasûlullah:

"Bakışını, başka bir bakış yaparak ikileme; sana sadece birincisi var, diğeri sana yok" buyurmuştur.

Müsned'de geçen bir hadiste Rasûlullah şöyle buyurmuştur:

"Bakış iblisin oklarından zehirli bir oktur. Her kim bakışını bir kadının güzelliklerin(e bakmak)dan engellerse Allah onu kalbine, kendisiyle buluşana kadar devam edecek bir tatlılık-hoşluk bırakır."

Rasûlullah (Sallallahu aleyhi ve sellem):

"Gözlerinizi engelleyin, ırzınızı koruyun" buyurmuştur. Yine:

"Yollarda oturmaktan kaçının" buyurmuş, oradakiler:

 "Yâ Rasûlallah! oralar bizim oturduğumuz, sohbet ettiğimiz yerler, ona mecburuz" deyince O :

"Mutlaka yapacaksanız yola hakkını verin" buyurmuş onlar:

"Yolun hakkı nedir?" diye sorunca

"Bakışı engellemek, eziyet etmemek ve selama karşılık vermek" buyurmuştur.

Bakmak insanın başına gelen olayların ve belâların büyük çoğunluğunun kaynağıdır. Çünkü bakmak, zihinde hayali doğurur. Hayal düşünceyi, düşünce şehveti, şehvet iradeyi doğurur. Sonra irade güçlenir ve kesin karara dönüşür. Ardından -bir engel çıkmadıkça- hadise mutlaka vuku bulur. Bu hususta şöyle denmiştir:

"Gözü bakıştan engelleme de sabretmek, bakış sonrasındaki acıya sabretmekten daha kolaydır."

Şair der ki:

Tüm vukuatların başlangıcı bakıştır.

Yangınların çoğu küçük kıvılcımdandır.

Nice bakışlar sahibinin kalbine

Yay ile kiriş arasındaki okun yaptığını yapmıştır.

Kulun sürekli gözlere bakan bir gözü oldukça

Hayalinde durdurulur o bakışları ve düşüncesinde.

Bakışın zararlarından biri de kişide iştiyaklar, arzular, iç çekmeler, iç yanmalar bırakmasıdır. Kul, gücünün yetmediği, yapmamaya sabır ve tahammül edemediği şeyi görür. Bu en büyük azaplardandır. Yani bazısına sabır ve tahammül edemediğin bazısına da gücünün yetmediği şeye bakıp durman.

Şair der ki:

Bakışını bir gün öncü olarak kalbine gönderdiğinde

Görüntüler seni yordu, bitirdi.

Gördün o vakit hepsine kaadir olamadığın

Bazısına karşı da kendini tutamadığın şeyleri.

Bu beyit biraz açıklamaya gereksinim duymaktadır.

Şair diyor ki:

"Sen hiç bir şeyine sabredemediğin hiç güç yetiremediğin şeyi görüyorsun." Çünkü "Hepsine kaadir olamadığın" ifadesi "toplamına güç yetirme" nin olamadığını güç yetirilemediğini anlatmaktadır ki, o da teker teker hepsine "güç yetirilemediğini" zorunlu kılar. Yani anlamı "hiç birine güç yetiremediğin" dir.

Nice bakışlar daha yaydan çıkmadan kişiyi ölü olarak yere düşürmüştür.

Şair der ki:

Ah o bakan! Bakışları yola çıkar çıkmaz,

Bakışlar arasında ölü düşen

Benim de bir kaç dizem var buna yakın:

Selamette olmaktan bıkmışçasına gönderdi bakışlarını hızlıca

Durdu, güzel sandığı bir harabe üzerinde,

Ardından bakışlar gönderdi.

Sonunda bakışlar arasında cansız yere düştü.

İşin garibi; bakanın bakışı öyle bir oktur ki, bakanın kalbinde bir yer ayarlamadıkça bakılana ulaşmaz. Bir kasidemde şu dizeler yer alıyor:

Ey bakış oklarını atan, çaba sarfeden.

Attığın okla ölen sensin; vurma hedefi

Ey şifa arayan bakışlar gönderen

Elçini gönderme ki sana helak getirmesin.

Bundan daha garibi; bakış kalbi iyice yaralar, sonra yara üzerine yara açar. Sonra yaranın acısı onun tekrarlanmasını istemesine engel olmaz. Yine bu anlamda şu dizelerim var:

Bakış üzerine bakışa devam ettin

Her güzelin her yakışıklının ardından.

Onu yaranın merhemi sanıyorsun.

Ama o gerçekte yara üzerine yaradır.

Gözlerini bakışlarla ve ağlamakla boğazladın.

Senin kalbin boğazlanmış, hem nasıl boğazlanmış.

Nitekim "Bakışları zaptetmek sürekli üzüntü yaşamaktan daha hafiftir" denmiştir.