Çoğu zaman bazılarının bir dua ettiklerinde dualarının hemen kabul olunduğunu görürsün. Bu bazen dua edenin çok istekli olması ve Allah'a yönelmesinden kaynaklanır. Bazen kişi bir sevap işlemiştir, Allah da onun bu hareketinin ödülünü duasına icabet olarak vermiştir. Veya kişinin duası duaların kabul olunduğu vakte denk gelmiştir...

Böylece duası kabul olunmuştur. Bunu gören kişi sırrın bu duanın lafzında olduğunu sanır ve yapıldığı ortam ve koşulları göz önünde bulundurmaksızın duayı mücerred olarak alır. Bu, faydalı bir ilacı gerektiği vakitte ve gerektiği biçimde kullanan ve faydasını gören kimseyi görüp de o ilacı herhangi bir vakitte kullanmanın yeterli olacağını sanan kimsenin durumuna benzer. Bu yanlıştır, bir çok insanın yanlış yaptığı bir husustur.

Bunun gibi... Bazen kişinin bir kabir başında içten yaptığı dua kabul olunur. Cahil de duanın kabulündeki sırrı (=kerameti) kabirde sanır ve kerametin içten duada ve Allah'a iltica etmede olduğunu bilmez. Halbuki böylesi bir dua Allah'ın evlerinin birinde yapılsa daha iyi olur ve Allah bundan daha çok hoşlanır.