Günah kulu, yaratıkların kendisine en yararlısı, onu en çok düşüneni ve mutluluğu ona yakınlıkta olan kimseden -ki o görevlendirilmiş hafaza meleğidir- uzaklaştırıp; düşmanına, onu en çok aldatana, en çok zararlısına -ki o şeytandır- yaklaştırır. Çünkü kul günah işlediğinde melek günahın büyüklüğü oranında kuldan uzaklaşır. Hatta bir yalandan dolayı ondan çok uzaklara gider. Bir hadiste:

"Kul bir yalan söylediğinde ondan çıkan kokunun pisliğinden, melek bir menzil uzağa gider" buyurulmuştur.

Kulun bir yalanından dolayı melek bu kadar uzaklaşırsa daha büyük ve daha çirkin günahlar işlediğinde ne kadar uzaklaşır acaba?

Seleften bir zat şöyle der:

"Bir günah işlendiğinde yer Allah'tan imdat ister, melekler Rabblerine koşarlar ve gördükleri dehşeti O'na şikâyet ederler."

Seleften başka bir zât da:

"Sabah olduğunda melek ile şeytan kulun yanında bitiverirler. Kul Allah'ı anıp, tekbir, hamd ve tahlil (Lailâhe illallah sözü) getirdiğinde şeytan oradan yok olur ve kişiye melek arkadaşlık eder. Ama kul gününe başka şeylerle başlarsa melek gider ve kulun arkadaşı şeytan olur" der.

Melek itaat ve üstünde hükümranlığın kendisine ait olması için kula yaklaştıkça yaklaşır. Melekler sonunda hayatında da, ölüm esnasında da, öte dünyada da onun arkadaşı dostu ve kollayıcısı olurlar. Yüce Allah'ın buyurduğu gibi:

"Rabbimiz Allah'tır, diyen, sonra doğru yol üzere devam edenler... Bunların üzerine melekler şöyle diyerek inerler: Korkmayın, üzülmeyin, vaad olunduğunuz cennetle sevinin. Biz dünya hayatında da ahirette de sizin dostunuz" (Fussilet, 30, 31)

Kulun arkadaşı melek olursa, ona yaratıkların, en nasihatçisi, en faydalısı ve en iyisi arkadaş olmuş demektir. Artık ona sebat verir, öğretir, yüreğini güçlendirir. Allah da o kişiye yardım eder, onu destekler:

"Hani Rabb'in meleklere şöyle vahyediyordu: Ben sizinleyim. İman edenlere sebat verin..." (Enfal, 12)

Ölüm esnasında melek ona "Korkma, üzülme, seni sevindirecek şeyleri düşünerek coşku içinde ol!" der. Melek, kulu dünya hayatındayken ona en çok ihtiyaç duyduğu anlarda, ölüm esnasında ve kabirdeki sorgu esnasında "sabit söz" (Lailâhe illallah) ile destekler, sebat ettirir.

Kul için meleğin onunla arkadaşlığından daha faydalı bir şey yoktur. Uyanıkken, uyurken, hayatında, ölüm esnasında, kabirde her yerde onun arkadaşıdır. Issızlığında şenliği, yalnızlığında arkadaşı ve sırdaşıdır. Düşmanına karşı savaşır, ondan korur, ona karşı yardım eder. Kula hayırları sayar, hayırları müjdeler, tasdike teşvik eder.

Nitekim hem peygamber sözü hem de sahabi sözü olarak rivayet edilen bir eserde şöyle denilir:

"Ademoğlunun kalbine, ara ara bir meleğin uğraması vardır, bir de şeytanın. Meleğin uğrayışı iyi ve güzel vaadlerde bulunmak vaadolunanı (cennet, cehennem vs.) tasdik ettirmek, şeytanın uğrayışı ise kötü vaadlerde bulunmak hakkı yalanlatmak şeklinde olur."

Melek kula çok yaklaştığında kul artık onun diliyle konuşmaya başlar; diline hep doğru, ve güzel sözler konulur. Kul melekten uzaklaşıp şeytana yaklaştığında ise bu defa da onun diliyle konuşmaya başlar; diline iftira, sövme gibi kötü sözler konulur. Öyle ki bir adam konuşurken dilinde melek, diğeri konuşurken dilinde şeytan bulunur.

Bir hadiste "Huzur ve sükûnet Ömer'in dilinde konuşuyor" denilmiştir. Onlardan biri salih birisinden hikmetli bir söz işittiğinde "Bunu senin diline olsa olsa melek koymuş olmalı" der, aksi söz işittiğinde de o kişiye "Onu diline ancak şeytan koydu" derdi. Zira melek kalbe hakkı atar, diline hakkı koyup hakkı söyletir. Şeytan da kalbe batılı atar sonra onu diline koyup söylettirir.

İşte günahların bir cezası da kulu, mutluluğa ona yakınlığında, komşuluğunda ve arkadaşlığında olan dostundan uzaklaştırıp, mutsuzluğu, helak, fesad, ona yakınlığında ve dostluğunda olan düşmanına yaklaştırmasıdır. Hatta birisi bu kişiye âdice davransa ve sövse melek onu müdafaa eder.

Nitekim Rasûlullah'ın huzurunda iki adam tartıştı.

Biri diğerine sövüyor, o ise susuyordu. Sonunda bir kelimeyle cevap verdi. Bunun üzerine Rasûlullah hemen kalktı.

Adam "Yâ Rasûlullah! ona cevap vermeye başlayınca kalktın?" dedi.

O: "Melek seni müdafaa ediyordu. Sen cevap verince (o gitti) şeytan geldi. Orada oturacak değildim" buyurdu.

Müslüman, bir kardeşine gıyabında dua ettiğinde melekler "âmîn" derler.

Mü'min, muvahhid ve Rasûlullah'ın yoluna, sünnetine uyan bir kul günah işlediğinde Arş'ı taşıyan ve Arş'ın etrafındaki melekler ona dua ederler.

Abdestli uyuduğunda bir meleğin korumasında sabahlar.

Mü'minin meleği onu müdafaa eder, korur, onun için kavga eder, ona öğretir, ayağını sabitleştirir, ona cesaret verir. Hâl böyle olunca komşusuna kötülük yapmak, ona eziyet etmek, onu uzaklaştırmak, kovmak mü'mine yakışmaz. Zira melek onun komşusu ve misafiridir.

İnsan bir misafire ikramda bulunmak komşuya iyilik yapmak iman gereklerinden ve sonuçlarından olduğuna göre, en değerli misafirlere, en hayırlı ve iyi komşuları ikrama ne demeli?

Türlü türlü günah, zulüm ve çirkinlik işleyerek eziyet edince o beddua eder ve "Allah seni hayırla ödüllendirmesin" der. Bunun gibi kul itaat ve ibadetiyle meleğe ikram edince, melek ona hayır duada bulunur.

Bir sahabî şöyle diyor:

"Beraberinizde sizden hiç ayrılmayan birileri var. Onlardan utanın ve onlara ikramda bulunun."

Çok değerli ve cömert kimseden utanmayan, ona saygı gösterip yüceltmeyenden daha âdî kim vardır?

Nitekim Yüce Allah bu anlama dikkat çekerek şöyle buyurmuştur:

 "Üzerinizde koruyucu (yaptıklarınızı zaptedici melek) ler vardır. Değerli yazıcılar yaptığınız herşeyi bilirler." (İnfitar, 10-12).

Yani bu değerli kaydedicilerden utanın, onlara ikramda bulunun, saygı gösterin. Sizin gibi birilerinin daha sizi görmelerinden utanacağınız şeyleri onların yanında yapmayın. Zira insanoğlunun rahatsız olduğu şeylerden melekler rahatsız olurlar. İnsan gözü önünde günah işleyen ve fısk-ı fücur yapan kimseden -kendisi aynı şeyi yapıyor olsa da- rahatsız olduğuna göre acaba melekler yalancılardan ne kadar rahatsızlanırlar?

Allah'tan yardım dileriz.