Allah'a (c.c.) şirk koşmanın bir türüde O'na sözle şirk koşmaktır.

Örneğin: Allah'tan başkası adına yemin etmek bu türdendir.

 Nitekim Ahmed ve Ebû Davud'un rivayet ettikleri bir hadiste Rasûlullah (Sallallahu aleyhi ve sellem):

"Her kim Allah'tan başkası adına yemin ederse ona (c.c) şirk koşmuştur" buyurmuştur.

Hâkim ve İbn Hibban hadisin sahih olduğunu belirtmişlerdir.

Bir insana "Allah'ın ve senin dilemenle" demek de bu tür şirktendir.

Nitekim birisi Rasûlullah'a "Allah'ın ve senin dilemenle" deyine O:

"Beni Allah'a ortak mı yaptın? sadece "Allah'ın dilemesiyle" de" buyurdu.

Halbuki Yüce Allah kullarına "dileme, isteme" nisbet etmiş,

"Aranızdan doğru hareket etmek dileyenler için" (Tekvir, 28) buyurmuştur. Buna rağmen "Allah'ın ve senin dilemenle" denmesi dahi şirk kabul edilmiştir.

Hâl böyleyken şu ve benzeri sözleri sarfetmek nice olur?:

"Ben Sana ve Allah'a tevekkül ettim"

"Bana Allah ve sen yetersiniz."

"Bu Allah'tan ve senden".

"Allah gökteki dost, sen ise yerdeki dost."

"Allah'a ve filanın hayatına andolsun ki",

"Allah ve filan için adak olarak."

"Ben Allah'a ve filana tevbe ettim."

"Allah'tan ve filandan umuyorum ki."

Bu sözlerle "Allah dilerse dilersin" sözünü karşılaştır, sonra hangi sözün Rasûlullah'ın söz konusu ettiği gibi olduğunu düşün !!!.

Kişi bunu söylemekle Allah'a eş koşmuş oluyorsa bazılarının Rasûlullah'ın diğeriyle kıyaslanmayacak kişileri, hatta belki Allah düşmanlarını Allah'a eşkoşmalarına ne demeli?

Secde, ibadet, tevekkül, tevbe, korkma, sakınma, "O bana yeter" demek, kendine yönelmek, adak, yemin, tesbih, tekbir, tahlil,hamd-ü sena, istiğfar, kulluk ve zillet olarak saçı traş etmek, (evi (kabeyi) tavaf etmek, dua etmek...

Tüm bunlar sırf Allah'a yapılması gereken -Allah'a yakın melekler ve gönderilen peygamberler dahil- başka hiç kimseye yaraşmayan, sadece O'nun (c.c.) hakkı olan şeylerdir.

Ahmed b. Hanbel'in Müsned'inde şu rivayet geçmektedir. Günah işlemiş bir adam Rasûlullah'ın yanına geldi. Önünde durdu ve :

"Allah'ım (c.c.) ben sana tevbe ediyorum, Muhammed'e tevbe etmiyorum!" dedi.

Rasûlullah (Sallallahu aleyhi ve sellem) :

"O, hakkın sahibini bildi" buyurdu.