|
Kul günah işlediği zaman kalbinden o sertlik,
katılık çıkar. Günah işleyen herhangi bir kimseye karşı duyduğu aşırı öfke hali kaybolurki o öfkeli halinde gücü olsa günah işleyen kimseyi boğacağı gelir.
Allah namına kızdığı ve onun günah işlememesini istediği için Allah’tan onu
helak etmesini ister, beddua eder. Kalbinde günahkarlara karşı hiçbir merhamet
duygusu taşımaz. Onları daima ancak hakir ve kötü görür; onları sadece
kötüleyerek, kınayarak anar.
İşte bu noktaya gelen kul kendi nefsiyle başbaşa
kaldığı zaman Allah’a sığınır, ondan imdat ister. O’na tam bir teslimiyetle
bağlanır ve çaresiz bir kişi gibi yalvarıp dua eder. Böylece kalbinde
günahkarlara karşı duyduğu sertlik acımaya, katılık ise Allah’ın emir ve
yasaklarına uymaları halinde merhamet ve yumuşaklığa, beddua duaya dönüşür.
Onlara karşı kendisinin bir vazifesi olduğunu düşünerek onlar için Allah’tan
mağfiret talep eder.
Bu tezahür kul için ne kadar faydalıdır ve ne büyük
bir lütuftur...
En iyisini Allah bilir.
|