|
Fakih ve tahkik erbabından olan imam'ın lakabı Şemsüddin, künyesi
Ebu Abdillah, ismi Muhammed b. Ebubekir olup Dimeşk (Şam) lidir. İbni
Kayyim el-Cevziyye el-Hanbeli diye meşhur olmuştur. 691 hicri senesinde doğan
İbni Kayyim; gençlik ve olgunluk yaşlarında kendisini etkileyen îlim, diyanet ve takva ile mücehhez bir evde yetişmiştir. Çok fazla ibadet edip gece namazına kalkar, namazı son derece uzatır ve zikir, istiğfarla çok meşgul olurdu...
Sabah namazını kıldıktan sonra yerinde oturup gün aydınlanıncaya,
güneş yükselinceye kadar Allah'ı zikreder ve şöyle derdi:
"Bu benim kahvaltımdır; şayet bu sürede oturup
Allah'ı zikretmesem bütün gücüm kuvvetim gider."
Daha küçük yaşından beri ilim kendisine sevdirilmîşti. Fıkıh, fıkıh usûlü, Hadis, Arapça dil grameri ve Tefsir ilimlerinde kendi döneminin alimlerinden ders aldı. Kendi babasından okuduğu feraiz (miras hukuku) ile ilme başladı. Daha sonra kendi döneminde Hanbelilerin tartışmasız lideri olan
Şeyh'ül İslam Ahmet b. Abdül-halim b. Abdüsselam b. Teymiyye (Allah ondan razı olsun) ye devam etti. Onun pınarından kana kana içti ve kendisinde bulunan çeşitli ilimlerini ondan aldıklarına kattı.
İbni Teymiye ile olan beraberliğinden dolayı defalarca hapsedilip işkence edilmesine rağmen o; bunların hepsine sabredip sevabını Allah'tan bekliyordu. Allah ondan razı olsun!
|