|
İbni Kayyim'in almış olduğu bu bereketli ilmin meyvesi iki yönden ortaya çıkıyordu:
1: Bizzat kendi gözetiminde yetiştirdiği, öz
pınarından kana kana içirdiği talebeleri.
İşte bunlar onun mesajını devam ettirip ilmini
yaydılar. Böylece Allah'ın kullarına karşı delili/ hücceti baki kaldı. Bu eşsiz
talebelerinden bazıları şunlardır:
a: Oğlu Abdullah Sadriye medresesinde, babasından sonra ders okutma makamını üstlenmiş ve faydalı olmuştur.
b: Oğlu İbrahim. Babasından fıkıh ilmini almış ve arab diliyle ilgili ilimleri de öğrenmiştir.
c: Rabbani bir alim olan İmam, hafız Ebu'l ferec Abdurrahman b. Ahmed b. Receb el-Hanbeli.
d: Meşhur tefsirin sahibi olan el-imam hafız İmaduddin
İbni Kesir.
e: Kendi döneminde muhaddislerin dayanağı olan
Şemsüddîn İbni Abdûlhadi ve bunların dışında daha birçokları. (Allah hepsinden razı olsun)
2: Faydalı olan kitaplarının bol olmasıdır
ki; Allah'ın onun kitablarına bereket ihsan etmesiyle ateşin kuru otun içinde yayılması gibi insanların arasında yayıldılar. Yüzü aşkın kitabı bulunup başlıcaları şunlardır:
a: Ahkamü Ehli zimme
b: İ'lamü'l müvakkiin an Rabbilalemin
c: İğasetûllehvan min mesaidişşeytan
d: Zadül meâd fi heydi Hayril ibad
e: et-Turuku'lhûkmiye fi Siyasetîşşer'iyye
f: Medaricüs salikin beyne menazili iyyake na'budu ve iyyake nestain.
Bunların dışında ilminin derinliğine ve delile tabi olduğuna şahidlik eden kapsayıcı ve faydalı daha pek çok eseri bulunmaktadır. İmam
İbni Kayyim, ilahi feyziyle dolu olan bir hayattan sonra altmış yaşında iken hicri 751 senesinde Receb ayının 13'ünde vefat etmiştir. Allah ona bol bol rahmet etsin.
|