MÜSNED-İ HANBEL

BABLAR    KONULAR    NUMARALAR

CENAİZ

<< 1175 >>

16- Ağıt Yakmadan Ağlamanın Ruhsatı

 

1. İbn Abbas (r.a.)

 

- - (-)

8374 (1)- İbn Abbas der ki: Osman b, Maz'un vefat ettiği zaman eşi: "Cennet sana mübarek olsun ey İbn Maz'un!" dedi. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) kızgın bir şekilde kendisine baktı ve: "Nereden biliyorsun (cennetlik olduğunu)? Vallahi ben, Allah Resulü olduğum halde bana -Affan rivayetinde: ''ve ona ''- nasıl muamele edileceğini bilmiyorum '' buyurdu. Osman b. Maz'un'un eşi: "Ey Allah'ın Resulü! O senin süvarin ve sahabin idi" dedi. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in, Osman b, Maz'un hakkında öyle demesi ashabı derinden sarsmıştı. çünkü Osman b. Maz'un aralarında iyi kişilerden sayılıyordu.

Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in kızı Rukayye vefat ettiği zaman Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Hayırlı selefimiz Osman'a ulaş'' buyurdu. Bunun üzerine kadınlar ağlamaya başladı. Ömer (susturmak için) onlara kırbacıyla vurmaya başlayınca, Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Bırak ağlasınlar. Ancak şeytan'ın çığırtkanı olmaktan sakının'' buyurdu ve şöyle devam etti: "Kalpten ve gözden olan ağlama Allah'tan ve rahmettendir. Sadece elle (vurup) ve dille (ağıt yakarak) olan ağlama şeytandandır.'' Sonra Resulullah (s.a.v.) mezarın kenarına oturdu. (Kızı) Fatima yanı başında ağlamaktaydı. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ona olan merhametinden dolayı giysisi ile gözyaşlarını silmekteydi.

 

[Hasen]

 

Heysemi (4046) der ki: "Hadisi, İmam Ahmed rivayet etmiştir. İsnadında yer alan Ali b. Zeyd şaibe olsa da güvenilir kimsedir."

26796 (l)'de tekrar edecektir.

 

 

 

8375 (2)- İbn Abbas der ki: Osman b. Maz'un vefat ettiği zaman eşi: "Cennet sana mübarek olsun ey İbn Maz'un" dedi. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) kızgın bir şekilde ona bakıp: "Nereden biliyorsun?'' deyince: "Ey Allah'ın Resulü! O senin süvarin ve yoldaşın / sahabin idi" karşılığını verdi. Bunun üzerine Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem): "Vallahi ben, Allah Resulü olduğum halde bana nasıl muamele edileceğini bilmiyorum '' buyurdu. Ashab, Osman b. Maz'un'a acımıştı. Resulullah {Sallallahu aleyhi ve Sellem}'in kızı Zeyneb vefat ettiği zaman da Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Hayırlı selefimiz Osman b. Maz'un'a yetiş" buyurdu. Bunun üzerine kadınlar ağlamaya başladı. Ömer (susturmak için) onlara kırbacıyla vurmaya başlayınca, Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem) elini tutup: "Yavaş ol ey Ömer!" dedi. Sonra kadınlara: "Ağlayın, ancak şeytanın çığırtkanı olmaktan sakının" buyurdu ve şöyle devam etti: "Gözden ve kalpten gelen ağlama, Allah'tan ve rahmettendir. Sadece elle (vurup) ve dille (ağıt yakarak) olan ağlama şeytandandır.''

 

[-Sahih-]

 

Diğer tahric: İbn Sa'd, Tabakat'ta (311/290) ve İbn Abdilber, İstiab'da (495) rivayet ettiler.

 

 

 

8376 (3)- İbn Abbas der ki: Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ölüm vakti yaklaşan bir kızının yanına gelip onu kucağına aldı ve kızı kucağında vefat etti. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in gözleri dolmuş ve ağlamıştı. Ümmü Eymen de ağlamıştı. Ona: "Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in yanında mı ağlıyorsun?" denilince: "Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ağlarken ben ağlamayayım mı?" karşılığını verdi. Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): "Ben ağlamıyorum, bu gözyaşı rahmettir. Mu'minin ruhu böğründen çıkarken bile o yine Allah'a hamd eder" buyurdu.

 

[Hasen]

 

Diğer tahric: Tirmizi, Şemail.de (325) ve Nesai (4/12) rivayet ettiler.

 

 

 

8377 (4)- İbn Abbas der ki: Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ölmek üzere olan bir kızını kucağına alıp bağrına bastı ve bu hal üzere iken kızı vefat etti. Ümmü Eymen feryat ile ağlamaya başladı. Kendisine: "Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in yanında mı ağlıyorsun?" denilince: "Ey Allah'ın Resulü! Ben senin ağladığını görüyorum ya" karşılığını verdi. Bunun üzerine Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Ben ağlamıyorum. Fakat bu (gözyaşı) rahmettir. Mu'min her halükarda hayır üzeredir. Mu'minin ruhu böğründen çıkarken bile o yine Allah la hamd eder" buyurdu.

 

[Hasen]