NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
ابْنُ
السَّرْحِ
قَالَ حَدَّثَنَا
ح و
حَدَّثَنَا
ابْنُ
الصَّبَّاحِ
بْنِ
سُفْيَانَ
وَابْنُ
عَبْدَةَ
وَهَذَا حَدِيثُهُ
قَالَا
أَخْبَرَنَا
سُفْيَانُ عَنْ
عُبَيْدِ
اللَّهِ بْنِ
أَبِي
يَزِيدَ سَمِعَ
ابْنَ
عَبَّاسٍ
يَقُولُ لَمْ
يُؤْمَرْ
بِهَا
أَكْثَرُ
النَّاسِ
آيَةَ الْإِذْنِ
وَإِنِّي
لَآمُرُ
جَارِيَتِي
هَذِهِ تَسْتَأْذِنُ
عَلَيَّ
قَالَ أَبُو
دَاوُد
وَكَذَلِكَ
رَوَاهُ
عَطَاءٌ عَنْ
ابْنِ
عَبَّاسٍ
يَأْمُرُ بِهِ
Ubeydullah b. Ebi
Yezid'den (rivayet edildiğine göre,
Kendisi) Hz. İbn Abbas'ı
şöyle derken işitmiş:
(Bir âyet-i kerime
vardır ki); insanların çoğu (sanki) onunla emr olunmamışlar (gibi hareket
ediyorlar. Bu âyet) izin âyetidir. Ben şu cariyeme dahi (sözü geçen âyetin emri
uyarınca üç vakitte) yanıma izin alarak girmesini emr ediyorum.
Ebu Davud der ki: Aynı
şekilde Hz. İbn Abbas'dan bu hadisi (yani) üç vakitte evlere girerken izin
istemeyi emrettiğini, Atâ da rivayet etti.