SAHİH-İ MÜSLİM

Bablar Konular Numaralar  

AV ve ZEBH BAHSİ

<< 1955 >>

NUMARALI HADİS-İ ŞERİF:

 

57 - (1955) حدثنا أبو بكر بن أبي شيبة. حدثنا إسماعيل بن علية عن خالد الحذاء، عن أبي قلابة، عن أبي الأشعث، عن شداد بن أوس. قال:

 ثنتان حفظتهما عن رسول الله صلى الله عليه وسلم. قال (إن الله كتب الإحسان على كل شيء. فإذا قتلتم فأحسنوا القتلة. وإذا ذبحتم فأحسنوا الذبح. وليحد أحدكم شفرته. فليرح ذبيحته).

 

[ش (القتلة) بكسر القاف، وهي الهيئة والحالة.

(وليحد) يقال: أحد السكين وحددها واستحدها بمعنى شحذها.

(فليرح ذبيحته) بإحداد السكين وتعجيل إمرارها، وغير ذلك. ويستحب أن لا يحد السكين بحضرة الذبيحة، وأن لا يذبح واحدة بحضرة أخرى، ولا  يجرها إلى مذبحها].

 

{57}

Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivayet etti. (Dediki): Bi­ze ismail b. Uleyye Halid EI-Hazzâ'dan, o da Ebû Kılabe'den, o da Ebû'I-Eş'as'dan, o da Şeddâd b. Evs'den naklen rivayet etti. (Şöyle demiş):

 

iki şey varki, bunları Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den belledim. Buyurdular ki:

 

«Şüphesiz Allah herşeyde iyiliği farz kılmıştır. O halde siz öldürdüğünüz vakit, öldürmeyi iyi yapın. Kestiğiniz zaman da kesmeyi iyi becerin. Her biriniz bıçağını bilesin. Ve kestiği hayvana rahat versin!»

 

 

(1955) - وحدثناه يحيى بن يحيى. حدثنا هشيم. ح وحدثنا إسحاق بن إبراهيم. أخبرنا عبدالوهاب الثقفي. ح وحدثنا أبو بكر بن نافع. حدثنا غندر. حدثنا شعبة. ح وحدثنا عبدالله بن عبدالرحمن الدارمي. أخبرنا محمد بن يوسف عن سفيان. ح وحدثنا إسحاق بن إبراهيم. أخبرنا جرير عن منصور. كل هؤلاء عن خالد الحذاء. بإسناد حديث ابن علية ومعنى حديثه.

 

{…}

Bu hadîsi bize Yahya b. Yahya da rivayet etti. (Dediki): Bize Huşeym rivayet etti. H.

Bize ishâk b. ibrahim dahî rivayet etti. (Dediki): Bize AbdülVelıhab Es-Sekafi haber verdi. H.

Bize Ebû Bekir b. Nâfi' de rivayet etti. (Dediki): Bize Gunder rivâyet etti. (Dediki): Bize Şu'be rivayet etti. H.

Bize Abdullah b. Abdurrahman Ed-Dârimî de rivayet etti. (Dediki): Bize Muhammed b. Yûsuf Süfyan'dan naklen haber verdi. H.

Bize ishâk b. ibrahim dahi rivayet etti. (Dediki): Bize Cerir, Mansûr'dan naklen haber verdi.

 

Bu râvilerin hepsi Hâlid El-Hazzâ'dan İbni Uleyye hadîsinin isnadı ve mânasıyle rivayette bulunmuşlardır.

 

 

İzah:

Bu hadîs-i şerif îslâm kaidelerinin en cem'iyyetlilerinden biridir. Müslümanın yaptığı her işi güzel ve yerli yerince yapması gerekir. Bu meyanda öldürme ve kesme işlerinin dahi iyi yapılması emir buyurulmaktadır. Öldürme emri hayvanın dışında kısas ve hadd-i şer'i gibi insana ait öldürmelere de şâmildir. Binâenaleyh bunlarda da hadd-i tecavüz etmeden en güzel şekilde hareket etmek gerekir. Ölecek kimseyi acı çektirmeden birdenbire öldürmeli, kesilecek insan veya hayvana eziyet vermemek için kılıç ve bıçağı keskinlemeli, kesilecek hayvana bıçağı göstermemeli. Hayvanlar birkaç tane ise birbirlerine karşı kesilmemeli, kesilecek yere sürüklenerek götürüîmemelidirler.

 

îslâm'da şer'î bir ceza olarak insan öldürmek yalnız namaz terkedildiği zaman meşru olmuştur. Şâfiîler'le Mâlikîler'e ve Hanbelîler'e göre namazını kılmayan bir kimse hadden yani şer'î bîr ceza olarak öldürülür. Hanefîlere göre öldürülmez, fakat namaz kılıncaya kadar hapsedilerek dövülür. Yol kesenlerle recm edilenler hakkında gösterilen şiddet ise bu hadisten müstesna olarak şeriat sahibinin emriyle meşru' olmuştur.