NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
165 - (2641) حدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة وأبو
كريب. قالا: حدثنا
أبو معاوية. ح
وحدثنا ابن
نمير. حدثنا
أبو معاوية
ومحمد بن عبيد
عن الأعمش، عن
شقيق، عن أبي
موسى، قال:
أتى النبي صلى
الله عليه
وسلم رجل.
فذكر بمثل
حديث جرير عن
الأعمش.
{165}
Bize Ebû Bekr b. Ebi
Şeybe ile Ebû Kureyb rivayet ettiler. (Dedilerki): Bize Ebû Muaviye rivayet
etti. H.
Bize îbni Numeyr de
rivayet etti. (Dediki): Bize Ebû Muâviye ile Muhammed b. Ubeyd, A'meş'den, o da
Şakık'den, o da Ebû Musa'dan naklen rivayet ettiler. Ebû Musa şöyle demiş:
Nebi (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem)'e bir adam geldi.,.
Ve Cerîr'in A'meş'den
rivayet ettiği hadîs gibi rivayette bulundu.
Bahis konusu Cerir’in
A’meş’ten rivayeti 2640 / 165 dır. (bir
önceki sayfa)
İzah:
Bu rivayetleri Buhârî
«Kitabu'l-Edeb'de tahric etmiştir. .
Hadîs-i şerif
müslümanların cennette sevdikleriyle beraber, olacaklnrını bildirmektedir. îbnü Battal: Bir kimse bir kulu Allah için
severse muhakkak Allah onları cennetinde biraraya getirecektir. Velevki ameli,
sevdiği zât'ın amelinden az olsun. Bunun sebebi o zatın sulehâyı tâat ve
ibâdetlerinden dolayı sevmesidir. Allah Teâla sulehâya verdiği sevabı ona da
verir. Çünkü niyet asıldır. Amel, niyete bağlıdır. Allah fadl-u ihsarıım
dilediğine verir.» demiştir.
«Kıyamet için büyük bir
şey hazırlamadım...» diyen zatın muradı kıldığım nafile namazlar, tuttuğum
nafile oruçlar, verdiğim nafile sadakalar çok değildir, demektir.
Bu. rivayetler Allah ve
Resulünü, sulehâyı ve hayr ehlini sevmenin faziletine delildirler. Sulehâyı
sevmenin faydasını görmek için onların yaptıklarını yapmak şart değildir.