ME’MUN
Kelime olarak güvenilir,
emniyetli, emin manasına gelen me’ınun, tadil lafızlarındandır.
Ta'dîlin İbn Ebî
Hâtim'in tertibine göre ikinci, ez-Zehebî'ye göre üçüncü, İbn Hacer'in
tertibine göre ise dördüncü mertebesine delalet eden lafızlara el-Irakî'nin ilave
ettikleri arasında yer alır.
Kaide olarak ta'dilin bu
mertebesinde bulunan lafızlardan birisiyle adaletine hükmedilen ravinin
hadisleri yazılır ve gözden geçirilir. Zira İbnu's-Sâlah'a göre bu mertebedeki
lafızların hiç birine ravinin zabt durumunu gösterecek emare yoktur.
Böylelerinin rivayeti ancak zabt sahibi hadis hafızlarının rivayetlerine
uygunluğu ölçüsünde muteberdir. Bunun için hadislerinin araştırılması gerekir.
Şu hale göre hakkında
me’mun hükmü verilmiş olan ravinin hadisleri yazılır, zabt durumunu anlamak
için gözden geçirilir.