SOHBET :
Arkadaşlık etmek, bir
arada bulunmak manasına “sahibe” kök fiilinin mastarı olan suhbet Türkçeye
sohbet şeklinde geçmiştir. Hadis ilminde
Hz. Peygamber (s.a.s)'i
Mü’min olarak görmek şerefine nail olmayı ifade eder. Bir kimse hakkında lehû
suhbe denildiği zaman o kişinin Mü’min olarak Hz. Peygamberi gördüğü onun
sohbetlerinde bulunduğu ve Mü’min olarak ölen bir sahabî olduğu ifade edilmiş
olur.