ŞİRKETÜ'L VÜCÛH
(KREDİ-İTİBAR ŞİRKETİ)
1462 Hanefi fûkahası:
"Şirket-i Vücûh: İki kişinin sermayeleri olmadığı
halde, halk ve tüccarlar nezdindeki itibarlarına (kredilerine)
dayanarak, veresiye mal satın almak, bu malları satıp
borçlarını ödemek ve elde edilecek kârı aralarında taksim
etmek üzere kurdukları bir ortaklıktır"(177) tarifini
esas almıştır. İbn-i Abidin: "Buna "Şirket-i
Mefalis" de denilir. Bu şirket, şeref ve itibar sahipleri
tarafından kurulacağı cihetle "Şirket-i Vücûh"
sermayeleri bulunmadığı cihetle de "Şirket-i
Mefalis" adını almıştır."(178)
1463 Şirket-i Vücûh; belli
bir nevi ticaret yapmak için kurulabileceği gibi, her çeşit
ticaret yapmak üzere de kurulabilir. Birincisine:
"Şirket-i Vücûhu Hassa" (Özel kredi şirketi),
diğerine: "Şirket-i Vücûhu Amme" (Genel Kredi
Şirketi) denilir.(179) İhtilafa meydan vermemek için şirketin
kuruluş tarihinin kaydedilmesi gerekir.
1464 Vücûh (kredi) şirketi
iki kısma ayrılır:
Birincisi: Ortaklar hem
vekâlet, hem kefaletli yetkili olup, aynı haklara sahip iseler
mufavaza söz konusudur. Aldıkları malın, kârın ve zararın
yarısına ortaktırlar. Biri diğerinden daha fazla kâr
alamaz.(180)
İkincisi:
Ortaklar arasında sadece vekâlet sözk onusu olur, eşitlik
aranmaz. Alınan mallarda ortaklar arasında pay farklılığı
olabileceği gibi, kâr oranı da farklı olabilir. Bu durumda
"inan" ortaklığı gündeme girer.(181)