|
Râfizî
şöyle diyor:
“Otuzsekizinci
delil şu âyettir:
“Biz,
o cennetliklerin kalblerindeki kinleri çıkarır atarız. Hepsi kardeşler olarak
tahtlar üzerinde karşı karşıya otururlar.”
(Hicri: 15/47)
Ahmed
b. Hanbel'in
Müsnedinde rivayet edildiğine göre Zeyd b. Ebî Evfâ şöyle diyor:
Rasulullah
(sallallahu aleyhi ve sellem),
mescidinde iken yanına gittim -râvî muhacir ve ensar kardeşliğini zikrettikten
sonra- Ali şöyle dedi:
Ashabının
arasında kardeşlik akdederek beni terkettiğinde canım çıkmış, kuvvetim
kesilmişti. Eğer bu bana karşı olan hoşnutsuzluğundan ise hak senindir Ya
Rasulullah! Bunun üzerine:
Rasulullah
(sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
(*) “Beni hak ile gönderen Allah (c.c.)'a yemin ederim ki, Ben
seni kendime seçtim. Senin bana olan yakınlığın, Harun'un Musa'ya olan
yakınlığı gibidir. Ancak benden sonra peygamber yoktur. Sen benim kardeşim ve
vârisimsin. Sen, kızımla birlikte cennetteki köşkümde benimle beraber
olacaksın.”
Ondan
sonra da:
“Hepsi
kardeşler olarak tahtlar üzerinde karşı karşıya otururlar.”
mealindeki âyeti okudu. Ali, Rasulullah'la kardeş olma özelliğine sahip olunca, imam olma hakkına da O
sahiptir.”
Ey
Râfizî!
Yakardaki
haberi Ahmed b. Hanbel rivayet etmemiştir. Olsa olsa el-Katiî'nin
çoğu değersiz olan ziyadelerindendir. Kâtii, şöyle dedi:
Abdullah
b. Muhammed b. Abdülazîz el-Beğavî, Hüşeyin b. Muhammed ed-Dâri'den, O'da
Abdülmü'min b. İbâd'dan, o'da Yezîd b. Ma'n'dan, O'da Abullah b. Şurahbîrden
rivayet ettiğine göre Zeyd b. Ebi Evfâ şöyle diyor:
Ali
(r.a.), Yâ Rasulullah! Senden bana kalacak miras nedir? diye sorması üzerine
Rasulullah:
“Benden önceki peygamberlerin miras olarak bıraktıklarını, yani
Allah'ın kitabı ve peygamberlerinin sünnetini” buyurdular.
Hadis
diye rivayet ettiğin yukarıdaki haber (*)
hadisleri tanıyanların ittifakına göre yalandır.
Aslında muahatla (Rasulullah
ile Ali'nin (r.a.) karşılıklı kardeşlikleri) ilgili bütün hadisler yalandır.
Rasulullah,
(sallallahu aleyhi ve sellem) hiçbir zaman iki muhaciri kardeş olarak ilan
etmemiştir. Ancak muhacir ve ensar orasında kardeşlik akdettiği açıkça
bilinmektedir. “Ve vârisimsin” şeklindeki söz de doğru olamaz. Eğer bu kelime
ile mal için mirasçı olduğu kasdediliyorsa “Rasulullahın mal mirasçısı
Fâtıma'dır” şeklindeki râfizîlerin kendi iddiaları ile bu hususun bâtıl olduğu
ortaya çıkmış oldu.
Ondan sonra Amca (Abbas
(r.a.)) varken amca çocuğu nasıl mirasçı olabilir? Farz-ı muhal amca çocuğun
mirasçı olduğunu kabul ettik. Peki Ali'nin (r.a.) diğer amca çocuklarından ayıran veya üstün tutan özellik nedir?
Eğer “vârisimsin” kelimesi ile Rasulullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) ilmini aldığı ve
Rasulullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem)
O’nu efendi ilan ettiği kasdediliyorsa bu iddia da:
“Süleyman
(babası)
Davud'a vâris oldu (Onun nübüvvet ve ilmi kendisine geçti)” (Neml: 27/16) ve:
“Ki
bana da mirasçı olsun, Ya'kub ailesine de mirasçı olsun..” (Meryem:
19/6) meâllerindeki ayetlerle hükümsüzdür.
Rasulullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem)
bıraktığı ilim yalnız Ali'ye (r.a.) mahsus değildir. Aksine ashabı kiramdan herbirisi, bu ilimden nasibini almıştır. Yalnız İbn-i Mes'ud (r.a.),
Rasulullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) ağzından yetmiş sûre alarak ezberlemiştir.
Sonra
ilim mirasçılığı mal mirasçılığı gibi değildir. İki kişi ilmi birlikte
almalarına rağmen, onlar birbirlerine zorluk göstermezler. Ama mal mirasçılığı
böyle değildir.
Ayrıca
Sahîhaynda rivayet edildiğine göre Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)
azadlı kölesi Zeyd'e :
“Sen bizim kardeşimiz ve efendimizsin” buyurmuşlardır.
(Buhari Sulh: 6, Fedail:
17, Ahmed: 1/108)
Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem),
Ebubekir'i (r.a.)n kızını (Aişe (r.a.) validemizi) isterken, Ebubekir (r.a.) O'na:
“Ben
senin kardeşin değil miyim?” demesi üzerine, Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
“Evet,
fakat kızın bana
helâldir”
buyurmuşlardır.
Buhârî'de
rivayet edilen bir başka hadiste de:
“Lâkin İslâm üzerine kurulan kardeşlik daha efdaldir!” buyurmuşlardır.
Buharî'nin
bir başka hadîsinde Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyururlar:
“Kardeşlerimi görmeyi arzu ediyorum”
Ashab Ya Rasulullah! Biz senin kardeşleriniz değil miyiz? diye
sormaları üzerine, Rasulullah:
“Hayır, siz benim arkadaşlarımsınız. Kardeşlerim ise, benden
sonra gelecek ve beni görmeden bana iman edecek olanlardır.” cevabını verdiler.
Allah
(c.c.) şöyle buyururlar:
“Mü'minler
ancak kardeştirler.”
(Hucurât: 49/10)
Rasulullah
(sallallahu aleyhi ve sellem) de şöyle buyururlar:
“Müslüman, müslümanın kardeşidir”
(Buhari Mezalim: 3 İkrah:
7, Müslim Birr: 58)
,
“Allah'ın kardeşçe yaşayan kulları olunuz”.
Mutlak
kardeşlik, her yönden benzerliği ve münasebeti de gerektirmez. Üstelik
Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
“Şayet yeryüzü halkından bir dost edinseydim, Ebubekir'i dost edinirdim” buyurmuşlardır.
(Buhari Salat: 80, Menakıb: 45,
Fedail: 35, Feraiz: 9,Müslim Mesacid: 38, Fedail: 2-7, Tirmizi, Menakıb: 14)
Yine
sahih bir hadiste sabit olmuştur ki, Rasulullah' a:
Erkekler arasında insanlardan en çok sevdiğin kimdir? diye
sorulması üzerine:
“Ebubekir'dir”, cevabını vermişlerdir.
(Müslim Fedail: 33, Ahmed: 2/384)
Mütevâtir
olarak nakledilen ve Buhari'de bulunan bir haberde Ali (r.a.):
“Peygamberinden sonra bu ümmetin en hayırlısı Ebubekir (r.a.) sonra
Ömer dir.”
buyurmuşlardır.
Câhil
veya nefsî arzusuna uyandan başka hiç kimse bu naslardan şüphe etmez.
Beyhakî'nin rivayet ettiğine göre imam-ı
Şafiî şöyle diyor:
“Ashab ve Tabiînden hiç kimse Ebubekir (r.a.) ve Ömer'i (r.a.)
hilafete takdim etme hususunda ihtilaf etmemiştir.”
-
Ebu Hanife, Mâlik, Sevrî, Evzâî, İshak, Davud, İbn-i Hazm, Selef ve halef
âlimleri de aynı şeyi söylüyorlar.
-
Mâlik, bu hususta icmâ vardır, diyor.
- İbn-i
Cerir, Müslim b. Hâlid ez-Zencî, İbn-i Uyeyne, ve Mekke âlimleri bu
görüştedirler.
-
Basra âlimlerinden İbn-i Ebî Urûbe İki Hammad,
- Şiilerin
merkezi olan Küfe âlfimlerinden İbn-i Ebi Leylâ, Şüreyk ve bir gurup
âlim;
-
Mısır âlimlerinden Ömer b. Haris, Leys b. Sa'd;
-
Şam âlimlerinden Evzâî, Said b. Abdülaziz ve adedlerini Allah'dan başka kimsenin
bilmediği daha birçok âlimler de Ashab ve Tâbiîn'in, Ebubekir ve Ömer'i
(r.a.) imamete tafdil ve takdim etme hususunda icma' ettiklerini söylemişlerdir.
|