RAHMÂN, RAHÎM ALLAH ADINA
90:1 BEN bu beldeyi tanıklığa çağırırım,
90:2 senin serbestçe yaşadığın bu beldeyi,
90:3 ve (tanıklığa çağırırım) anne-babayı ve çocukları:
90:4 Gerçek şu ki, Biz insanı acı, sıkıntı ve imtihan (ile yüklü bir hayat)a
gönderdik.
90:5 İnsan, kimsenin kendi üzerinde güç sahibi olmadığını mı zannediyor?
90:6 Övünüp duruyor: "Ben, yığınla servet tükettim!"
90:7 Peki, kimsenin kendisini görmediğini mi sanıyor?
90:8 Biz ona iki göz vermedik mi?
90:9 Bir dil ve bir çift dudak,
90:10 ve ona (kötülüğün ve iyiliğin) iki yolunu da göstermedik mi?
90:11 Ama o, sarp yokuşa tırmanmayı denemedi...
90:12 Bilir misin nedir o sarp yokuş?
90:13 (O,) boynunu (günah zincirinden) kurtarmaktır;
90:14 yahut (kendi) aç iken (başkasını) doyurmaktır,
90:15 yakını olan bir yetimi,
90:16 yahut toprağa uzanıp kalmış olan (yabancı) bir yoksulu,
90:17 ve imana ermişlerden ve birbirine sabrı ve merhameti tavsiye edenlerden
olmaktır.
90:18 İşte böyleleri dürüstlüğe ve erdemliliğe erişmiş olanlardır;
90:19 Bizim mesajlarımızın doğruluğunu inkara şartlanmış olanlar ise kötülüğe
batmış kimselerdir,
90:20 üzerlerine salınmış ateş (ile).