RADİKALİZM

 

Radikalizm, temel düşünce teması siya­sal ilkelerin kökten değiştirilmesi olan siya­set ve dolaylı olarak ekonomiye de yansı­mış bir doktrindir. Radikalizm doktrini üç İngiliz düşünür (Bentham, James Mili, J. S. Mili) tarafından ortaya atılmıştır. Bu üç dü­şünürün, tümüyle temel siyasal ilkelerin de­ğiştirilmesini öneren, düşünce sürecinin çe­şitli alanlarında ileri sürdükleri kökten de­ğişiklik doktrinine "Felsefi Radikalizm" adı verilmiştir ve aslında bir liberalizmdir. Felsefi Radikalizm, temelde bireycilik an­layışını ön planda tutarak, ekonomik, gele­neksel, siyasal tüm alanlarda bireye tam ve koşulsuz bir Özgürlük tanınmasını benim­semiştir. Bu görüşün öncülüğünü İngiliz düşünür Bentham yapmıştır. Ancak her üç düşünür de, sonuçta pragmacılığı (uygula­yıcılık) doğuran yararcılık doktrinini sa­vunmuşlardır.

Siyasal alanda radikaller, seçimle iş ba­şına gelen hükümetin ve millet vekillerinin tam yetkili ve devlette en büyük güç haline getirilmesini istiyorlardı. En üstün iyiliği ve mutluluğu yararlı olanda buluyorlardı.

Ekonomik açıdan koyu liberal olmalarına karşın eşitçiydiler ve bu nedenle bilme­yerek "Toplumculuk"a yol açtıkları diğer bazı düşünürlerce ileri sürülmüştür.

XIX. yüzyılın başlarında İngiliz Liberal Partisi'nin demokratik reformlar isteyen üyeleri ile 1876 Anayasasının ilanından sonra Cumhuriyetçi Parti'nin Oportünistler (fırsatçılar) adıyla bilinen ılımlı üyelerine karşı olan ve köklü değişiklikler İsteyen üyelerine Radikaller adı verilmiştir. Daha ileri tarihlerde genellikle bütün dünyada düzen değişikliği isteğinde birleşen gruplar ve partiler, birbirlerine karşıt düşünceler ta­şıdıkları halde radikalist olarak adlandırıl­mışlardır. Aynca sol radikalizmin tam kar­şıtı olan sağ radikalizm de oluşmuştur. Sağ radikalizmin içinde Alman ırkçılığının ya­nı sıra Amerikan Mc Carthycilik doktrini gibi gerici ve bütün dünya devlet ve halkları için tehlike oluşturmuş pek çok akımın yer aldığını görmek mümkündür.

Devrimci işçi hareketi içinde oluşan sahte devrimci, fırsatçı ve tutucu nitelikli sol ra­dikalizm, Mamzm'in gelişmesine katkıda bulunan Lenin tarafından toplumcu hareke­tin çocukluk hastalığı olarak nitelendiril­miştir. Lenin ve yandaşları, Revizyonizm'le olduğu kadar, sol radikalizmle de mücadele etmişlerdir. Özellikte bazı kapitalist devlet­lerde ortaya çıkan sol radikaller, emekçile­rin devrimci hareketini, serüvenci ve terö­rist bireysel eylemlere dönüştürmeye çalış­mışlardır. Ancak sonuç olarak, olay tama­men tersine dönüşerek devrimci hareketin baskı altına alınmasına ve sindirilmesine yol açmıştır.

Müge NUR