SAHİH-İ İBN-İ HİBBAN Zvd

BABLAR    KONULAR  -  NUMARALAR

KİTABU’L-BİRR VE SILA

<< 1128 >>

9- Komşuya Eziyet Etmek

 

(:-2054-:) Ebu Hureyre der ki: Adamın biri: "Ey Allah'ın Resulü! Filan kadının namazının ve orucunun çokluğundan bahsedildi. Ancak o, diliyle komşularına eziyet ederdi" deyince, Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem :

 

"O, Cehennem'dedir" buyurdu. Adam: "Filan kadının namazının ve orucunun azlığından bahsedildi. O, peynir dağıtıp tasaddukta bulunurdu. Komşularına da eziyet etmezdi" deyince de, Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem :

 

"O, Cennet'tedir" buyurdu.

 

- - -

İsnadı sahihtir. Hadisi İbn Hibban, ihsan 7/505 (5734), Ahmed (2/440), Buhari, el-Edebu'l-müfred 1/203 (119) ve Bezzar 2/382 (1902)

 

 

أخبرنا أبو يعلى حدثنا أبو سعيد الأشج حدثنا أبو خالد الأحمر عن بن عجلان عن أبيه عن أبي هريرة قال جاء رجل إلى النبي صلى الله عليه وسلم فشكا إليه جارا له فقال النبي صلى الله عليه وسلم ثلاث مرات اصبر ثم قال له في الرابعة أو الثالثة اطرح متاعك في الطريق ففعل قال فجعل الناس يمرون به ويقولون ما لك فيقول آذاه جاره فجعلوا يقولون لعنه الله فجاءه جاره فقال رد متاعك لا والله لا أوذيك أبدا

 

(:-2055-:) Ebu Hureyre der ki: Adamın biri Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'e gelip komşusunu şikayet edince Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem üç defa:

 

"Sabır et!" buyurdu. Sonra dördüncü veya üçüncü defada: "Ev eşyalarını yola bırak" buyurdu. Adam da öyle Resulullah'ın dediğini yapınca oradan geçen insanlar adama:

 

"Ne oluyor sana?" demeye başladılar. Adam: "Komşum bana eziyet etti" karşılığını verince, insanlar komşusu için: "Allah'ın Ianeti üzerine olsun" demeye başladılar. Bunu gören komşu geldi ve:

 

"Eşyalarını evine sok. Valiahi bir daha sana asla eziyet etmeyeceğim" dedi.

 

- - -

İsnadı hasendir. Hadisi İbn Hibban, Sahih (520) ve Ebu Ya'la (6/367)

 

 

 

(:-2056-:) Ebu Hureyre der ki: Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyururdu:

 

"Allahım! İkamet edilen yerdeki kötü komşudan sana sığınırım. Çünkü çöldeki / kırsaldaki komşu yerini değiştirebilir.

 

- - -

İsnadı hasendir. Hadisi İbn Hibban, İhsan 2/184 (1029) ve EbU Ya'la 11/411 (6536)