DEVAM: 39- Kasame
2. SehI b. Ebi Hasme
- - (-)
17088 (1)- Sehl b. Ebi
Hasme anlatıyor: Harise oğullarına mensub Abdullah b. Sehl, Harise oğullarından
bir grupla hurma getirmek için Hayber'e gitti. Abdullah b. Sehl'e bir saldırı
yapıldı ve boynu kırıldı. Sonra da Hayber derelerinden bir dereye atıldı.
Arkadaşları onu arayıp buldu ve onu defnetti. Kardeşi Abdurrahman b. Sehl,
amcası oğlu Huvayyisa ve Muhayyisa, Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in
yanına geldiler. Abdurrahman topluluğun ileri geleni ve maktulün sahibi idi. Bu
sebeple öne çıkıp Hz. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ile konuşmaya
başlayınca, Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Önce büyüğünüzı önce
büyüğünüz konuşsun'' buyurdu. Bunun üzerine Abdurrahman geri çekilince önce
Huvayyisa, sonra Muhayyisa, sonra da Abdurrahman konuşarak şöyle dediler:
"Ey Allah'ın Resulü! Yakınımıza bir saldırı yapıldı ve öldürüldü. Hayber'de
Yahudilerden başka bir düşmanımız yoktur." Resulullah (Sallallahu aleyhi
ve Sellem): ''Önce katilin kim olduğunu söyler ve sonra elli yemin edersiniz.
Sonra da onu teslim alırsınız'' buyurunca: "Ey Allah'ın Resulü! Biz şahid
almadığımız bir şey üzerine yemin etmeyiz" cevabını verdiler. Hz. Nebi
(Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''0 zaman onlar elli yemin eder ve yakınınızın
kanından beri olurlar'' buyurunca: "Ey Allah'ın Resulü! Yahudilerin
yeminini kabul etmeyiz. Onların kifır olması bir suçtan dolayı yemin etmelerinden
daha büyüktür" dediler. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) kendi yanından yüz deve verip diyetlerini ödedi.
Sehl der ki:
"Vallahi hiç unutmam. O yüz deveden kırmızı genç bir deve, onu yavaşça
sürerken beni tepmişti."
[Sahih]
Diğer tahric: Malik
(2573), Müslim (4364), İbn Mace (2677) ve Nesai (8/5) rivayet ettiler.
17089 (2)- Sehl b. Ebi
Hasme ve kavminden ileri gelenler bildiriyor: Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem), Huvayyisa, Muhayyısa ve Abdurrahman'a: ''Yemin ederek arkadaşınızın
kanını isteyebilir misiniz?'' buyurunca: "Hayır (yemin etmeyiz"
dediler. Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''0 zaman Yahudiler
(cinayeti işlemediklerine dair) yemin etsin'' buyurunca: "Onlar Müslüman
değildir" karşılığını verdiler. Bunun üzerine Allah Resulü (Sallallahu
aleyhi ve Sellem) kendi yanından diyetlerini ödedi.
[Sahih]
17090 (3)- Sehl b. Ebi
Hasme ile Rafi b. Hadic bildiriyor: Abdullah b. Sehl ve Muhayyisa b. Mes'üd
ihtiyaçlarından dolayı Hayber'e gittiler. Bir ara birbirlerinden ayrıldılar ve
Abdullah b. Sehl öldürüldü. Onu ölü olarak bulduklarında Muhayyisa, Huvayyisa
b. Mes'üd ve maktulün kardeşi Abdurrahman b. Sehl, Resulullah (Sallallahu
aleyhi ve Sellem)'e geldiler. Abdurrahman b. Sehl ikisinden de küçük olmasına
rağmen kan sahibi olmasından dolayı ilk olarak lafa başlayınca Allah Resulü
(Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Yaşça büyük olana saygı göster'' dedi.
Muhayyisa ve Huvayyisa arkadaşlarının durumunu anlatınca, Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Onu Yahudilerin öldürdüğüne dair sizden elli
kişi yemin etsin'' buyurdu. Onlar: "Ey Allah'ın Resulü! Görmediğimiz bir
şey için nasıl yemin ederiz?" karşılığını verdiler. Resulullah (Sallallahu
aleyhi ve Sellem): ''Peki Yahudilerden elli kişi öldürmediklerine dair yemin
etsin'' buyurunca: "Onlar kifirdir" dediler. Bunun üzerine Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) kendi tarafından diyeti ödedi.
Sehl der ki: "Ağıla
girdiğimde Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in diyet olarak vermiş
olduğu develerden bir deve ayağıyla beni tepti."
[Sahih]
17091 (4)-Z Yahya b.
Said bildiriyor: Buşeyr b. Yesar: "Sehl b. Ebi Hasme ile Rafi b. Hadic,
Allah Resulü'nden (Sallallahu aleyhi ve Sellem) bildiriyor." dedi ve bir
önceki hadisin aynısını aktardı.
[Sahih]
17090 (3)'te tekrar
etmiştir.
17092 (5)- Sehl b. Ebi
Hasme bildiriyor: Ensar'dan olan Abdullah b. Sehl, Hayber kuyularından bir
kuyunun yanında ölü olarak bulundu. Amcaları ve kardeşi Resulullah (Sallallahu
aleyhi ve Sellem)'e geldiler. Amcaları Huvayyise ve Muhayyise idi. Kardeşi ise
Abdurrahman b. Sehl idi. Abdurrahman, Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem)'in yanında lafa başlayınca, Hz. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem):
''Önce büyükler (konuşsun) önce büyükler (konuşsun)'' buyurdu. Bunun üzerine
iki amcasından biri Huvayyise veya Muhayyise, -Süfyan: "Hangisinin daha
büyük olduğunu unuttum" dedilafa başlayarak: "Ey Allah'ın Resulü!
Abdullah'ı Hayber kuyularından bir kuyunun yanında ölü olarak bulduk"
dedi. Sonra Yahudileri, onların kötülüğünü ve düşmanlığını zikretti. Bunun
üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem):
''Onu Yahudilerin
öldürdüğüne dair sizden elli kişi yemin etsin'' buyurdu. Onlar:
"Görmediğimiz bir şey için nasıl yemin ederiz?" karşılığını verdiler.
Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Peki Yahudilerden elli kişi
öldürmediklerine dair yemin etsin'' buyurunca: "Onlar müşrik oldukları
halde nasıl yeminlerini kabul ederiz?" dediler. Bunun üzerine Hz. Nebi
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) kendi tarafından diyeti ödedi.
Sehl: "O develerden
bir deve beni tepti" diye ekledi.
Süfyan'a:
"(Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem): " (Onu Yahudilerin
öldürdüğüne dair sizden elli kişi yemin etsin) ve arkadaşınızın diyetini hak
edin'' şeklinde mi buyurdu?" denilince: "Evet (öyle buyurdu)"
karşılığını verdi.
[Sahih]
Diğer tahric: Buhari,
Fethu'l-bari 6/275 (3173), Müslim, kasame 3/1291 (1669), Ebu Davud 4/178
(4521), Tirmizi 4/30 (1422), Nesai, kasame (8/7) ve İbn Mace 2/892 (2677)
rivayet ettiler.
3. Ebu Said el-Hudri
- - (-)
17093 (1)- Ebu Said der
ki: "İki köyarasında öldürülmüş -veya:- ölü bir kişi bulundu. Bunun
üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) maktulün hangi köye daha yakın
olduğuna dair ölçüm yapılmasını emretti. Köylerden birine bir karış daha yakın
bulundu. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in karışı, hala gözümün
önündedir. Hz. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ölü(nün diyetini) daha yakın
olan köyün üzerine attı.
[Zayıf]
Heysemi (10734) der ki:
"Hadisi Ahmed ve Bezzar rivayet etmiştir. Ravilerinden Atiyyetu'l-Avfi
zayıftır."