NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مَحْمُودُ
بْنُ خَالِدٍ
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ عَائِذٍ
حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ
حَدَّثَنَا
عِيسَى بْنُ
يُونُسَ
حَدَّثَنِي
فِيمَا
حَدَّثَهُ
ابْنٌ لِعَدِيِّ
بْنِ عَدِيٍّ
الْكِنْدِيِّ
أَنَّ عُمَرَ
بْنَ عَبْدِ
الْعَزِيزِ
كَتَبَ إِنَّ
مَنْ سَأَلَ
عَنْ
مَوَاضِعِ
الْفَيْءِ
فَهُوَ مَا
حَكَمَ فِيهِ
عُمَرُ بْنُ
الْخَطَّابِ
رَضِيَ اللَّهُ
عَنْهُ
فَرَآهُ
الْمُؤْمِنُونَ
عَدْلًا
مُوَافِقًا
لِقَوْلِ
النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
جَعَلَ اللَّهُ
الْحَقَّ
عَلَى
لِسَانِ
عُمَرَ وَقَلْبِهِ
فَرَضَ الْأَعْطِيَةَ
لِلْمُسْلِمِينَ
وَعَقَدَ لِأَهْلِ
الْأَدْيَانِ
ذِمَّةً
بِمَا فَرَضَ
عَلَيْهِمْ
مِنْ
الْجِزْيَةِ
لَمْ يَضْرِبْ
فِيهَا
بِخُمُسٍ
وَلَا
مَغْنَمٍ
İbn Adiyy b. Adiyy
el-Kindî*(nin) haber venii(ğine) göre;
Ömer b. Abdi'l-Aziz
(memurlarına şu mealde bir) mektup yazmıştır.
"Her kim harpsiz
olarak ele geçen ganimetlerin nereye sarf edildiğini soracak olursa (şunu iyi
bilsin ki) bu ganimetlerin sarf yeri, Ömer b. el-Hattab'ın kararlaştırıp
müslümanlann da Nebi (s.a.v.j'in -Allah hakkı Ömer (r.â.)'ın dili ve kalbi
üzerine koymuştur- sözüne uyarak adalet'e uygun bulduğu yerlerdir. (Hz. Ömer
savaşsız olarak ele geçen ganimetlerden müslümanlara) bağış verilmesine
hükmetmiş, (yahudi, hıristiyan ve mecusi gibi) din sahiplerine de kendilerinden
alınacak Cizye karşılığında eman verilmesini kararlaştırmış, (ve bu cizyeden
Allah'a Rasûlüne, Hz. Nebi'ye yakınlığı bulunanlara, yetimlere, yoksullara,
yolda kalan yolculara verilmek üzere ganimet mallarından alınan) beşte bir
vergiyi almamış (geriye kalan dörtte birini de gaziler için) ganimet kılmıştır.
İzah:
Metinde geçen "Hz.
Ömer savaşsız olarak ele geçen ganimetlerden müslümanlara bağış verilmesine
hükmetmiştir." manâsına gelen cümle, Hz. Ömer devrinde orduya intisab eden
askerler için özel kayıt ve sicil defterleri tutulduğuna ve defterlerde her
askerin ihtiyacının ganimetlerden ve feylerden alacakları payların ve bunların
dışında eline geçmesi gereken maaşın kayıtlı olduğuna delalet etmektedir.
Çünkü her askerin kayıtlı olduğu sicil defterlerinin bulunmaması halinde,
ordunun maaşını ve ganimet mallarından alacakları paylan zamanında ve eksiksiz
olarak dağıtmak mümkün olamaz.
İşte Hz. Ömer ordunun
geçimini bu şekilde düzene sokarken başka dinden olup ta müslümanlarm
idaresine giren kimselere ödeyecekleri cizye vergisi karşılığında eman vermiş,
her türlü medeni münasebetlerinde serbestçe yaşayabileceklerine dair eman
vermiştir.
Başka dinlerden olan ve
kendilerine zimmi denilen bu kimselerden alınan cizye vergisinden beşte
birinin diğer ganimet mallarında olduğu gibi haşr sûresinin yedinci âyetinde
belirtilen hak sahiplerine, kalan dörtte birinin de gazilere mi dağıtılacağı,
yoksa olduğu gibi müslümanlarm genel ihtiyaçlarına mı sarf edileceği, konusu
ulema arasında ihtilaflıdır.
Hadis-i şerif, cizyeden
hiç bir kimseye pay ayrılmaksızın doğrudan doğruya müslümanlarm genel
ihtiyaçlarına sarfedilebileceğine delalet etmektedir.
Nitekim hanefî fıkıh
kitaplarından Hidaye, Bin ay e, Fethulkadir gibi eserlerde açıklandığı üzere,
müslümanlarm savaşmaksızın sırf düşmanı korkutarak ele geçirdikleri mallarda
haraç ve cizye gelirleri gibi, askeri kışlaların ve köprülerin tamirine,
sınırların tahkimine, büyük nehir ve kanalların açılmasına, hakimlerin, zabıta
memurlarının, öğretmenlerin, askerlerin maaşlarına, yolların, seyru seferin
emniyetinin sağlanmasına sarf edilir.
İmâm Şafiî'ye göre;
kafirlerden savaşsız olarak ve sadece korkutarak alınan mallardan haşr sûresinin
yedinci âyetinde belirlenen hak sahiplerine verilmek üzere beşte biri ayrılır.
Fakat korkutmaksızın ve
savaşsız olarak kafirlerden alınan cizye ve gümrük vergisi gibi mallardan sözü
geçen hak sahiplerine vermek üzere beşte bir hisse ayrılmaz. İmam Şafiî'nin
eski görüşü budur. İmâm Mâlik de bu görüştedir. İmam Şafiî'nin yeni görüşüne
göre bu gelirlerden beşte bir hisse haşr sûresinde belirlenen hak sahiplerine
verilmek üzere ayrılır. İmam Ahmed'-den bu hususta iki görüş rivayet
olunmuştur.
Cizye, kitap ehlinin
müslümanlara kendilerinin korunmalarına karşılık ödedikleri vergiye denir.
Cizye onların bir bakıma İslama girmemelerinin de cezasıdır. Cizyeye
müslümanlardan alınan zekatın karşılığı da denilebilir. Çünkü, İslâm
toplumunda yaşayan gayr-ı müslimler zekatla mükellef değillerdir.
Fakihler kimlerden
cizye alınacağı hususunda ihtilaf etmişlerdir.
tmam Hanbel (r.a.)'ûı
meşhur olan kavline göre, cizye yalnız yahudi, hıristiyan ve mecusilerden
alınır. İmam Şafiî (r.a.) de bu görüştedir.
İmam Evzaî de,
"Cizye, bütün kafirlerden alınır, ister puta, ister ateşe tapsın, isterse
hiçbir şeye inanmasın." demiştir.
imam Malik (r.a.) ve
Ebû Hanîfe (r.a.)'ye göre cizye, Arapların putperestleri hariç, diğer
kafirlerin hepsinden alınır. Putperest araplar için ise iki yol vardır. Ya
îslamı kabul etmek ya da kılıçtan geçirilmek.
Cizye, yalnız baliğ
olan erkeklerden alınır. Kötürüm, topal, kör, yaşlı, kadın, çocuk ve
manastırlara kapanmış keşişlerden cizye alınmaz.
Cizyenin miktarı:
Cizye, her yıl için, gayri müslimlerin zenginlerinden 48 dirhem, orta
hallilerinden 24 dirhem, çalışma gücü olan fakirlerinden ise 12 dirhem olarak
alınır, imam Azam (r.a.) ve İmam Hanbel (r.a.)'in görüşleri budur.
tmam Malik (r.a.)'e
göre, zengin-fakir ayırımı yapmadan, aralarında geçerli para altın ise her
zımmîden 4 altın, gümüş ise 40 dirhem alınır.
İmam Şafiî (r.a.)’ye
göre, ister zengin olsun, ister fakir her zımmîden senede 1 altın alınır.
Tercih olunan görüş
İmam Malik (r.a.)'ten rivayet olunandır. Hz. Ömer'in uygulaması da İmam Malik
(r.a.)'in görüşünü teyid etmektedir. Hz. Ömer'den cizye hususunda muhtelif
meblağlar rivayet edilmektedir.
Cizyenin miktarı
hakkında kesin bir nass bulunmadığından her mücte-hid kendi içtihadı ile
hükmetmiştir. Hz. Ömer'in dilencilik yapan yaşlı bir yahudiden cizyeyi
kaldırarak hazineden nafaka verdiği de rivayet edilmiştir. En doğrusunu Allah
(c.c.) bilir.[Taşkesenlioğlu Mazhar, Kur'ân-ı Kerîm'in Ahkam Tefsiri, 11-28.]