NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
73 - (1423) وحدثناه
أبو بكر بن
أبي شيبة
وزهير بن حرب.
(واللفظ
لزهير) قالا:
حدثنا وكيع.
حدثنا سفيان
عن إسماعيل بن
أمية، عن
عبدالله بن
عروة، عن عروة،
عن عائشة.
قالت:
تزوجني
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم في شوال.
وبنى بي في
شوال. فأي
نساء رسول
الله صلى الله
عليه وسلم كان
أحظى عنده منى
؟ قال: وكانت
عائشة تستحب
أن تدخل
نساءها في
شوال.
{73}
Bize Ebu Bekr b. Ebi
Şeybe ile Züheyr b. Harb rivayet ettiler. Lâfız Züheyr'indir. (Dedilerki): Bize
Vekî' rivayet etti. (Dediki); Bize Süfyân, ismail b. Ümeyye'den. o da Abdullah
b. Urve'den, o da Urve'den, o da Âişe'den naklen rivayet eyledi. Âişe şöyle
demiş:
«Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) benimle Şevvâl'de nikahlandı ve (yine) Şevvâl'de zifaf oldu.
Binâenaleyh Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in kadınlarından hangisi
onun indinde benden daha bahtlı olabilirdi?»
.
Uve demişki: «Âişe
akrabası kadınları Şevvâl'de zifaf etmeyi severdi.»
(1423) وحدثناه
ابن نمير.
حدثنا أبي.
حدثنا سفيان.
بهذا الإسناد.
ولم يذكر فعل
عائشة.
{…}
Bize bu hadîsi ibni
Numeyr de rivayet etti. (Dediki): Bize babam rivayet etti. (Dediki): Bize Süfyân
bu isnadla rivayette bulundu. Ama Âişe'nin fiilini söylemedi.
İzah:
Hz. Âişe bu hadîsiyle
bir cahiliyet devri âdetini yıkmak istemiştir. şöyleki: câhiliyet devrinde
Araplar Şevval ayında evlenmeyi kerih görürlerdi. Bugün dahi bazı câhiller :
«iki bayram arasında nikâh caiz olmazmış» diyerek bu âdeti terviç etmektedir.
Halbuki dinen böyle bir şeyin aslı esası yoktur. Bilâkis bu hadîs-i şerif
Şevval'de evlenmenin ve Şevval'de zifafa girmenin müstehab olduğuna delildir.