NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
48- (2307) حدثنا
يحيى بن يحيى
التميمي
وسعيد بن
منصور وأبو
الربيع
العتكي وأبو
كامل -واللفظ
ليحيى- (قال
يحيى: أخبرنا.
وقال الآخران:
حدثنا) حماد
بن زيد عن
ثابت، عن أنس
بن مالك. قال:
كان رسول الله
صلى الله عليه
وسلم أحسن
الناس. وكان أجود
الناس. وكان
أشجع الناس. ولقد
فزع أهل
المدينة ذات
ليلة، فانطلق
ناس قبل
الصوت. فتلقاهم
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم راجعا.
وقد سبقهم إلى
الصوت. وهو
على فرس لأبي طلحة
عري. في عنقه
السيف وهو
يقول
"لم
تراعوا. لم
تراعوا" قال
"وجدناه بحرا.
أو إنه لبحر".
قال: وكان
فرسا يبطأ.
[ش
(لم يراعوا) أي
روعا مستقرا،
أو روعا
يضركم. (وجدناه
بحرا) أي واسع
الجري. (يبطأ)
معناه يعرف بالبطء
والعجز وسوء
السير].
{48}
Bize Yahya b.Yahya
Et-Temîmî ile Said b. Mansûr, Ebû'r-Rabi' EI-Ateki ve Ebû Kâmil rivayet
ettiler. Lâfız Yahya'nındır. Yahya Ahberana; ötekiler: Haddesena tâbirlerini
kullandılar. (Dedilerki): Bize Hammad b. Zeyd Sabit'den, o da Enes b. Mâlik'den,
naklen rivayet etti, Enes şöyle demiş:
Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) insanların en güzeli, en cömerti ve en cesuru idi. Bir gece
Medine halkı gerçekten korktu da bir takım insanlar sesin geldiği tarafa
gittiler. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ise dönerken onlara
rastladı. Sesin geldiği tarafa doğru onlardan önce gitmişti. Ebû Talha'nın
çıplak bir atına binmiş; kılıç boynunda :
«Korkmayın! Korkmayın!»
diyordu. Enes demiş ki: Biz onu derya bulduk. Yahut o gerçekten derya imiş.
Halbuki hantallığı ile ma'ruf bir at idli.
49- (2307) وحدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة.
حدثنا وكيع عن
شعبة، عن
قتادة، عن
أنس، قال: كان
بالمدينةفزع. فاستعار
النبي صلى
الله عليه
وسلم فرسا
لأبي طلحة
يقال له
مندوب. فركبه
فقال:
"ما
رأينا من فزع.
وإن وجدناه
لبحرا".
{49}
Bize Ebû Bekr b. Ebî
Şeylce de rivayet etti. (Dediki): Bize Veki' Şu'be'den, o da Katade'den, o da
Enes'den naklen rivayet etti. (Şöyle demiş):
Medine'de bir korku
vardı. Bu sebeple Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Ebû Talha'nın Mendup
denilen bir atını emanet aldı. Ve ona bindi. Müteakiben:
«Her ne kadar atı derya
bulsak da bir korku görmedik.» buyurdular.
49-م- (2307) وحدثناه
محمد بن
المثنى وابن
بشار. قالا:
حدثنا محمد بن
جعفر. ح
وحدثنيه يحيى
بن حبيب. حدثنا
خالد (يعني
ابن الحارث)
قالا: حدثنا
شعبة،
بهذا
الإسناد.وفي
حديث ابن جعفر
قال: فرسا لنا.
ولم يقل: لأبي
طلحة. وفي
حديث خالد: عن
قتادة، سمعت
أنسا.
{M-49}
Bize bu hadîsi Muhammed b.
Müsennâ ile İbni Beşşâr da rivayet ettiler. (Dedilerki); Bize Muhammed b.
Ca'fer rivayet etti. H.
Bana bu hadîsi Yahya b.
Habib dahi rivayet etti. (Dediki): Bize Hâlid (yâni İbni Haris) rivayet etti.
Her iki râvi demişler
ki: Bize Şu'be bu isnadla rivayet etti. İbni Ca'fer'in hadîsinde :
«Bizim bir atımız...»
demiş. «Ebû Talha'nın» dememiştir. Hâlid'in hadîsinde ise: «Katade'den rivayet
olunmuş, demişki: Enes'den işittim.> ifadesi vardır.
İzah:
Bu hadîsi Buhârî
«Kitabu'l-Cihâd»'ın birkaç yerinde biraz lâfız değişikliği ile tahric etmiştir.
Burada emanet alınan
atın mendûp isminde olduğu görülüyor. Kaadî İyad: Nebi (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem)'in atları arasında da mendûp olanı bulunduğunu söylemiş, belki bu at
Ebû Taiha'dan sonra Nebiimize geçmiştir demiştir.