NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
26 - (3029) حدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة وأبو
كريب. جميعا عن
أبي معاوية
(واللفظ لأبي
كريب). حدثنا
أبو معاوية.
حدثنا الأعمش
عن أبي سفيان،
عن جابر، قال:
كان
عبدالله بن
أبي بن سلول
يقول لجارية
له: اذهبي
فابغينا شيئا.
فأنزل الله عز
وجل: {ولا تكرهوا
فتياتكم على
البغاء إن
أردن تحصنا
لتبتغوا عرض
الحياة
الدنيا ومن
يكرههن فإن
الله من بعد
إكراههن (لهن)
غفور رحيم} [24
/النور /33].
{26}
Bize Ebû Bekr b. Ebî
Şeybe ile Ebû Kureyb berabere Ebû Muâviye'den rivayet ettiler. Lâfız Ebû
Kureyb'indir. (Dediki): Biz: Ebû Muâviye rivayet etti. (Dediki): Bize A'meş,
Ebû Süfyan'dan, o da Câbir'den naklen rivayet etti. (Şöyle demiş):
Abdullah b. Ubey İbni
Selul bir cariyesine: Git de bizim için biraz zina et, derdi. Bunun üzerin
Allah (Azze ve Celle) ;
«Dünya hayâtının metâını
elde etmek için iffetli olmak isteyen câriyelerinizi fuhşa zorlamayın. Her kim
onları zorlarsa, iyi bilsin kî, onları zoıladıktan sonra Allah ğafûr,
rahimdir.» [Nur 33] âyet-i kerimesini indirdi.
27 - (3029) وحدثني
أبو كامل
الجحدري.
حدثنا أبو
عوانة عن الأعمش،
عن أبي سفيان،
عن جابر؛
أن
جارية
لعبدالله بن
أبي بن سلول
يقال لها: مسيكة.
وأخرى يقال
لها: أميمة.
فكان يكرههما
على الزنى.
فشكتا ذلك إلى
النبي صلى
الله عليه
وسلم. فأنزل
الله: {ولا تكرهوا
فتياتكم على
البغاء}، إلى
قوله: {غفور رحيم}.
{27}
Bana Ebû Kâmil
El-Cahderî de rivayet etti. (Dediki): Bize Ebû Avâne A'meş'den, o da Ebû
Süfyan'dan, o da Câbir'den naklen rivayet ettiki,
Abdullah b. Übey İbni
Selûl'un Müseyke denilen bir cariyesi vardır. Ümeyme denilen bir cariyesi daha
varmış. İbni Selûl bunları zinaya zorlamış. Onlar da bunu Nebi (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem)'e şikâyet etmişler. Bunun üzerine Allah:
«Cariyelerinizi fuhşa zorlamayrn!»
âyet-i kerîmesini gafurdur, rahimdir» kavli kerimine kadar inzal buyurmuş.
İzah:
Bu hadîsdeki «lehünne»
kelimesi âyetten değildir. Hadîsi izah için getirilmiştir. Bundan murad; Allah'ın
afvu mağfireti cariyelere mahsus olduğunu bildirmektir. Çünkü zinaya zorlanan
onlardır. Buradaki afvu mağfiretin zinaya zorlayan câriye sahiplerine şumûlü
yoktur. Âyet-i kerimedeki :
«İffetli olmak
isterlerse...» kaydı ekser ahvâle göre getirilmiş bîr kaydı vukûîdir. Çünkü
zorlamak ancak iffetini muhafaza edenler hakkında mütesavverdir. İffetli olmak
istemeyenler kendi arzularıyle zina ederler, onları bu işe zorlamaya hacet
yoktur. Âyet-i kerîmeden maksad: Kadın iffetli olsun, olmasın zorla zina ettirilmesinin
haram olduğunu beyândır. Namuslu olmak istemeyen bir kadını zinaya zorlamak ona
sevmediği biriyle zina ettirmekle tasavvur olunur. Gerek isteyerek, gerekse
mecbur edilerek yapılsın, zinanın bütün nevileri kat'iyetle haramdır.